بررسی اثر گالیک اسید بر تحمل مورفین در موش سوری

   مواد افیونی استاندارد طلایی برای مدیریت درد متوسط تا شدید هستند (۱). علیرغم اثربخشی بالای آنها، استفاده بالینی از مواد افیونی به دلیل بیماریهای همراه با استفاده طولانی مدت آنها محدود است (۲). در دهه گذشته افزایش قابل توجهی در مصرف مواد افیونی در ایالات متحده مشاهده شده است که در نتیجه زیرمجموعه ای از جمعیت به تحمل مواد افیونی مبتلا شده اند (۳، ۴). مصرف مزمن و مکرر مواد افیونی منجر به شروع سریع تحمل ضد درد می شود. با این حال، فارماکوکینتیک تحمل به گیرنده های محیطی به کندی توسعه می یابد، که منجر به دپرشن تنفسی، تعدیل سیستم ایمنی، حالت تهوع و کاهش تحرک دستگاه گوارش با افزایش دوزهای مواد افیونی می شود (۵). بنابراین، مصرف مزمن مواد افیونی با پیامدهای ضعیف تر، مدت طولانی تر بستری شدن در بیمارستان، نرخ بستری مجدد و هزینه های مراقبت های بهداشتی بالاتر همراه است (۶، ۷). بنابراین، ضروری است که مکانیسم‌های زیربنای بیماری‌های مرتبط با مصرف مزمن مواد افیونی را درک کنیم و پروتکل‌های خاصی را برای مراقبت از بیماران مبتلا به درد مزمن که از مواد افیونی استفاده می‌کنند، مشخص کنیم. مطالعات بر روی تحمل ضددرد مواد افیونی چندین مکانیسم بالقوه را نشان داده است: حساسیت زدایی گیرنده و کاهش تنظیم (۸)، تنظیم افزایشی سیستم cAMP-پروتئین کیناز A، آزادسازی گلوتامات، پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین، ماده P، نورآدرنالین و استیل کولین. افزایش انتقال سیناپسی (۹) و فعال سازی عصبی ایمنی و التهاب عصبی (۱۰-۱۶). قابل ذکر است که فعال سازی گلیال که ارتباط نزدیکی با استرس اکسیداتیو دارد نیز در تحمل به مواد افیونی با افزایش سطوح پراکسیداسیون لیپیدی و کاهش سطوح گلوتاتیون موثر است. از این رو، داروهای آنتی اکسیدانی ممکن است با سرکوب استرس اکسیداتیو در جلوگیری از تحمل ناشی از مورفین مفید باشند (۱۷، ۱۸). با این حال، مکانیسم های دقیق زیربنای تحمل مرفین حل نشده باقی می ماند. بنابراین مورفین به عنوان یک داروی مخدر برای درمان دردهای حاد و مزمن مورد استفاده قرار گرفته است (۱۹،۲۰). در تحمل مورفین، اثرات ضد درد مورفین به دلیل تجویز مکرر کاهش می یابد (۲۱). برای رسیدن به اثر ضد درد، افزایش دوز تجویزی ضروری است (۲۲، ۲۳). تحمل ناشی از مورفین شرایط چالش برانگیز واقعی است که می تواند استفاده از این داروی مفید را محدود کند (۲۴-۲۸). اسید گالیک به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل و به سلول‌های بدن در محافظت از صدمات اکسیداتیو کمک می کند. با توجه به فعالیت بیولوژیک آن، اسید گالیک اعمال ضد باکتری، ضد ویروسی و ضد التهاب داشته، بررسی اثرات آنتی اکسیدانی آن از طریق مهار فعالیت‌های تیروزیناز نشان داده شده است (۲۹). همچنین مانع از بالا رفتن چربی رژیم غذایی ناشی از دیس لیپیدمی و نیز اثرات ضد پرولیفراتیو، ضد آپوپتوز و اثرات ضد توموری در سرطان پروستات موش را نشان داده است (۳۰). اثر اسید گالیک برکاهش اختلالات عصبی مختلف، از جمله بیماری آلزایمر که با دمانس و کاهش حافظه همراه است، گزارش شده است (۳۱). از آنجا که مطالعه‌ها نشان داده‌اند که استرس اکسیداتیو نقش مهمی در پیدایش بسیاری از تغییرات نورولوژیک و رفتاری در بیماران ایفا می‌کند، بنابراین بررسی تأثیر آنتی‌اکسیدان‌ها در تسکین درد حائز اهمیت است. لذا با توجه به اهمیت تحمل مورفین به عنوان شایعترین داروی مخدر مورد استفاده در بیمارستان و همچنین بروز تحمل به این دارو در مصرف کنندگان و اهمیت پیشگیری از تحمل به مخدرها، لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر گالیک اسید بر تحمل مورفین در موش میباشد.